سال۱۳۴۴ در خوراسگان اصفهان چشم به جهان گشود. زمانی که خود را شناخت هرانچه را بود گذارد و او را برگزید چرا که در محیط عشق می بایست از دل و جان دست میشست .پس زلیخای نفس را دربند و یوسف دل را با کعبه مقصود همراه کرد تا حلاوت مهر معبود را بچشد. در پی فراگیری الفبای معرفت وجودش پنج سال روشن کننده بزم دانش اموزان بود و پس از آن با آنکه سن چندانی نداشت در کنار خانواده ندای استقلال و آزادی را سرداد.آن زمان که خونخواری دشمن سرزمینش را در برگرفت در جمع مبارزین حاضر شد و به دفاع از شرافت آدمیت پرداخت. باحضورش در فعالیت های مختلفی چون خط شکنی آرپیجی زنی و تدارکات قصد آن داشت که خشم و انزجار درونی خود را به قابیلیان زمان نشان دهد. عاشق بر تن کردن ردای سرخ شهادت بود و در دیار خودسازی به «حسین مظلوم» شهرت داشت. شبی که قرار بود به مرگی سرخ نایل آید ختم رسل مژده ی عروج به حریم کبریا را به او داده بود و روحانی جبهه به اون گفته بود : « که وجودش را به حنای شهادت متبرک نماید.» سرانجام پس از شش ماه دلاورانه جنگیدن در سال ۱۳۶۱ در « شرهانی » در اثر اصابت ترکش خمپاره به فک و کتف نازنینش به ضیافت الله وارد شد.
