سال ۱۳۴۷ به جمع ناسوتیان پیوست. از آن جا که طلوع خورشید وجودش همزمان با ولادت دردانه آقا علی بن موسی الرضا (ع) بود؛ نام «جواد» را بر او نهادند. در کانون خانواده ای که دفاع از ارزش های وطن را با شرکت در راه پیمایی ها و تظاهرات علیه رژیم ستم شاهی وجهه همت خویش قرار داده بودند، رشد کرد و پرورش یافت. سر بر زانوی تعبد در گوشه عشق و ایمان گذارده بود و چیزی جز نگار ازلی جستجو نمی کرد. مونس لحظات تنهایی اش آیات مبارک الهی بود که با زمزمه آن ها جان را صفا می داد. به گاه، آموختن همراه مکتب علم آموزان شد و تا مقطع ابتدایی کسب علم و معرفت کرد اما عطش خواسته های او را تنها فراگیری دانش فرو نمی نشاند از این رو به شغل فنی روی آورد و با ممارست و تلاش توانست از این راه کسب درآمد کند. علاقه ویژه ای به فعالیتهای ورزشی، هنری و حضور در مسجد داشت از این رو لحظات فارغ از کار و تلاش را در این راه صرف می کرد. در روزهای انقلاب همگام با فعالیت بیداردلان، پیرو سخنان ارزشمند پیر و مرادش گشت و با شهامت اعلامیه های کوبنده امام (ره) را پخش می کرد. آن چنان جسارت و جراتی در انجام فعالیت های انقلابی داشت که با وجود دستگیر شدن هرگز از پای ننشست. او که هدفش یاری دین خدا و امام امت بود در بحبوحه جنگ هم قد علم کرد و درصفه مردان غیور بسیجی وطنش قرار گرفت. ۲ سال از بن دندان پاسدار ارزشهای رفیع وطنش بود و با ددمنشان مقابله می کرد. نهایت در تاریخ ۱۳۶۱/۸/۱۷ در منطقه کردستان» هدف اصابت تیر زهرآلود دشمنان قرار گرفت و پذیرای جایگاه بلند شهادت گشت.
