شهید محمدعلی علیرضایی
نام پدر: عباس
تاریخ تولد : ۱۳۴۱/۱/۳
محل تولد:خوراسگان
محل شهادت: شلمچه
تاریخ شهادت: ۱۳۶۱/۴/۲۷
زندگینامه
سال ۱۳۴۱ قدم به عرصه هستی نهاد. صحیفه حق را پیش رو داشت تا جزء جزءاش را از بر کند و در سایه آن و فرامینش گام بردارد. اهل دلی مهربان و محبوب بود که نماد واقعی صله رحم به شمار می رفت.
چشم به جام یادگیری دانست و بر آن بود که با جرعه ای از آن – علیرغم مشکلاتی که او را رنج می داد – مست می معرفت گردد و یک چند – تا مقطع سیکل – به صورت شبانه در این راه گام زند . آن زمان که ابراهیم وقت، سربازانش را برای درهم شکستن طاغوت فراخواند، او نیز حاضر بود و چون رهروی مخلص مقتدایش را یاری رساند. پس از آن در برابر تیغ ظلم خصم، به جمع آزادمردانی پیوست که در مقابل نیزه مرگبار دشمن قد برافراشته بودند. ۴ ماه در خاک زخمدار جبهه آنچه را که در مکتب امام حسین (ع) آموخته بود، به نمایش گذارد و در حالی که راننده تدارکات در خط مقدم بود، زمزمه حدیث سرخ شکفتن را در ذهن می پروراند. آن زمان که ترکش بدنش را فرا گرفت، از وی خواستند به خارج کردن ترکش ها رضایت دهد اما او سر باز زد چرا که قصد داشت آن ها را به وقت محشر به عنوان مدرک به سالارش نشان دهد. سرانجام سال ۱۳۶۱ در «شلمچه»، بر اثر اصابت ترکش به پیشانی نازنین اش عروجی خونین کرد و درست در اربعین شهادتش، یگانه فرزندش به دنیا آمد.
فرازی چند وصیت نامه شهید بزرگوار:
«…به عقب بر می گردیم و امام حسین (ع) را در روز عاشورا می بینیم. امام برای چه شهید می شود؟ تمام افراد حتی طفل ۶ ماهه را هم به میدان جنگ با کفار می آورد و شهید می شود. مگر جز اسلام و یاری نمودن قران و پیمودن راه جدش حضرت محمد(ص) چیز دیگری می خواهد؟… »
شهر شهیدان خدا
