شهدای اصفهان :: شهر شهیدان خدا

شهید محمود اتحادی

بازدید: ۳۲ ۰ نظر

شهید محمود اتحادی

نام پدر: حسن

تاریخ تولد : ۱۳۳۹/۸/۲

محل تولد:خوراسگان

محل شهادت: ام الرصاص

تاریخ شهادت: ۱۳۶۵/۱۰/۴

زندگینامه

سال 1339 گلی در گلشن «ابهر اصفهان» رویید که «محمود» نام گرفت. با اقامه بانگ اذان در گوشش از همان اوان کودکی محو الطاف الهی و مقرب پردهی عاشقان گشت. در اطاعت از فرامین حق، خرقه زهد و تقوا بر تن کرد و منقطع فجور و ناشایست در درون خود شد. در سجاده دل، مدهوشانه و عاشقانه ناله می کرد و در محفل خوبان، به نماز جماعت و ادعیه می نشست. با صبر و شکیبایی، اعزاز و مکرمت خویشان و یاران می کرد و الگویی بود برای آنان. همواره دستانش گشوده بود برای یاری و همدلی. تحصیلات خود را تا سوم راهنمایی ادامه داد و پس از آن کار در کارخانه آجر را پیشه خود گردانید. با برپایی صدای الله اکبر در ظلمت و تاریکی ستم شاهی، او نیز هم پای مردم با فعالیت های انقلابی، زمینه ساز حکومت مهدی (عج) در سراسر ایران شد. بعد از پیروزی انقلاب، عقد نکاح بست و دو فرزند، یک پسر و یک دختر از خود به یادگار گذاشت. با فرود آمدن صاعقه خانمان سوز جنگ، از آبان ۱۳۶۰، «محمود» به بسیجیان سوداگر خوش فرجام عاشق پیوست. با آرمان های اسلامی و بازوان غیرت، ناسوتیان را در خون ناپاکشان غوطه ور نمود و با روح تعهد و مردانگی، صدای شوم آنان را یکی پس از دیگری خاموش گردانید تا اینکه در ۱۳۶۵/۱۰/۴ در منطقه «ام الرصاص»، هدف تیر دشمن قرار گرفت و برای همیشه به لاله های سرخ بوستان الهی پیوست. فرازی چند از وصیت نامه شهید بزرگوار: « ... از شما مردم می خواهم که از روحانیت اصیل و متعهد به اسلام حمایت کنید و از امام خمینی، این سمبل روحانیت و این مرد خداگونه و این ناخدای کشتی انسانیت که همچون ابراهیم است و شما را از طوفان های ضلالت و گمراهی نجات داده و به سوی ساحل نجات می رساند؛ اطاعت و حمایت کنید...»

شهید محمدجواد اتحادی ابهری

بازدید: ۳۶ ۰ نظر

شهید محمدجواد اتحادی ابهری

نام پدر: مرتضی

تاریخ تولد : ۱۳۵۷/۱/۱

محل تولد:خوراسگان

محل شهادت: طلائیه

تاریخ شهادت: ۱۳۷۶/۶/۲۶

زندگینامه

سال ۱۳۵۷ هنگامی که بهار پرچم شکوفه ها را بر درختان برافراشت و شروع دوباره ای را اعلام کرد، آن زمان که صدای الله اکبر عرش را می شکافت و در و دیوار بوی خون می داد؛ کودکی در بحبوحه انقلاب و درگیری ها تولد یافت که او را به عشق غریب الغربا و فرزندش، محمد جواد» نام گذاردند. در خانه ای که رایحه آسمانی از آن می آمد و شمیم عشق به حسین (ع) آن را فراگرفته بود: پرورش یافت پدرش قبل و بعد از انقلاب فعالیت های مستمری در صحنه اجتماع داشت و در فعالیت های بسیج مشارکت می کرد. محمد جواد هم در باغ تقوای والدین، دوران کودکی را سپری کرد و قدم به محفل سبز علم نهاد و تا مقطع سوم راهنمایی ادامه تحصیل داد و پس از آن ترک تحصیل کرد و همراه پدر در کارخانه آجر کار می کرد. وی فردی ساعی و پشتکار بود و با چهره ای مهربان که لطف خاصی به پدر داشت، یاری رسان او بود. به گاه سربازی، لباس سبز پاسداری بر تن نمود و برای خنثی کردن مین به منطقه «طلائیه» اعزام گشت و پس از چهار مرتبه حضور در محل انجام وظیفه، سرانجام در تاریخ ۱۳۷۶/۶/۲۶ با انفجار مین برای همیشه به عرشیان پیوست.

سردار شهید حاج رضا امانی

بازدید: ۷۴ ۰ نظر

شهدای سپاه

( برای دریافت پوستر در ابعاد و کیفیت اصلی کلیک کنید )

سردار شهید حاج رضا امانی

زندگینامه:

شهید حاج رضا امانی فرزند نوروزعلی ، در تاریخ بیست و هشتم فروردین ماه سال 1339 در اصفهان دیده به جهان گشود، وی دوران نوجوانی خویش را با مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی سپری نمود. با پیروزی انقلاب به نهاد مقدس سپاه وارد شد و از آن طریق به کردستان اعزام گردید و با آغاز جنگ تحمیلی از طریق سپاه اصفهان به عنوان پاسدار به مناطق عملیاتی جنوب اعزام شد. شهید حاج رضا ، تا پایان دوره کارشناسی در رشته علوم و فنون نظامی درس خواند. سال1361 ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. او از تعلق به دنیا و هوا و هوس های دنیوی به دور بود،و یکپارچه درفکرخدمت و فعالیت در راه خدا بود.

ادامه مطلب

شهید مدافع حرم جواد محمدی

بازدید: ۹۲ ۰ نظر

پوستر شهدا شهدای مدافع حرم

( برای دریافت پوستر در ابعاد و کیفیت اصلی کلیک کنید )

شهید مدافع حرم جواد محمدی

گفتگو با همسر شهید :
از همان روز اول زندگی با همسرش قرار گذاشتند هر قدمی که بر می ‌دارند به خدا نزدیک تر شوند. همین هم شد که از اولین روزِ زندگی مشترک حسن های اخلاقی آقا جواد بیشتر از پیش خود را نشان داد، این حسن‌ های اخلاقی دست به دست هم تا جایی که جواد دیگر نتوانست در قفس دنیا بماند و کارش به پرواز کشید، به آسمان.جواد محمدی چهارمین شهید مدافع حرم شهر درچه است که ۱۶ خرداد ماه ۹۶ همزمان با ۱۱ ماه مبارک رمضان به شهادت رسید و پیکر مطهرش بعد از گذشت ۲۵ روز چشم انتظاری، پیدا شد.

خط قرمزهایش حرام ‌ها بود، آنقدر به حلال و حرام و حجاب اهمیت می ‌داد که شیشه جلو سمت عروس را دسته گل چسباند تا نگاه نامحرمی به همسرش نیافتد. برایش مهم بود که به مجالس شادی حلال برود، در مراسم عروسی خودش هم مولودی خوان دعوت کرد، بعضی مسخره ‌اش کردند که عروسی ‌ات شبیه مراسم ختم صلوات است اما برای او مهم نبود، او کاری را انجام می ‌داد که خدا می ‌پسندید، نه مردم. او در فیلمی که بعد از شهادتش منتشر شد گفته بود: « اگر خدا لطف کرد و شهادت را نصیبم کرد، بنده از آن شهدایی هستم که حتما یقه بی حجابی ها و آنها که ترویج بی حجابی می‌ کنند را در آن دنیا خواهم گرفت»

ادامه مطلب

شهید عباس ابراهیمی محمدآبادی

بازدید: ۳۵ ۰ نظر

شهید عباس ابراهیمی محمدآبادی

نام پدر: حسن

تاریخ تولد : ۱۳۳۲/۵/۱۵

محل تولد:خوراسگان

محل شهادت: پاسگاه زید

تاریخ شهادت: ۱۳۶۲/۲/۱۲

زندگینامه

شهید عباس ابراهیمی در «دهنو» از توابع خوراسگان زاده شد. غربت حیرتکده فانی را که چون سایه ای ناپیدا بر دلش چنگ انداخته بود به سویی افکند تا از این بیابان خاک الود حیرت دراید چرا که به شریعت احمد(ص) روی آورده بود؛ شریعتی که در آن با یک صلوات می شد به خدا رسید. پرندگان اشک را که به پرواز در می آورد، دستهای دعایش تا خدا رشد می کرد و دستان کریم و عنایت مند محبوب را در دست می گرفت. به پشتگرمی همین دستان با زمزمه ترانه ی توحید در جمع پاکان درگاه و یا شرکت در محافل انس باصحیفه حق، بر حریر بال فرشتگان می نشست. آن زمان که سروش دانایی صلای اموختن درداد، «عباس»، شبانه به سوی حلقه علم آموزی و یارانی شتافت که در محافلی نهضت گونه گرد هم جمع می آمدند. پنج سال در میان آنان بود تا اینکه دست تقدیر، ورقی تاریک و سیاه پیش رویش گشود و او را با حقیقتی تلخ یعنی رجعت دستان مهربان پدر رو به رو کرد. آن زمان که مردمان در ظلمت اسیر شده، خاک استان سخنان خمینی کبیر (ره) را توتیای چشم می ساختند، عباس نیز در میان آنان حضور یافت و دوشادوش آنان با شرکت در راهپیمایی ها، ایینه دار جمال این پیر فرشته سیرت شد. سپس آن گاه که سپاه غریب ایمان بسان قافله عاشورا، خیمه های وجود خویش را بر زمین های تفتیده ی جنوب افراشتند و سر آن داشتند که واقعه شگفت عاشورا را در آن کربلای ازمایش تکرار کنند، عباس نیز چون مجاهدان راه طریقت، همراهی آنان را اختیار کرد و دو سال دلاورانه تاخت. سرانجام در حالی که قلب آکنده از عطشش همواره در انتظار مرگ خویش و پیغام دوست و چشم به راه گام های فرشتگان آسمانی بود، سال ۱۳۶۲ در پاسگاه «زید»، به دوست پیوست و همسرش که چشم به راه بازگشت پر افتخارش بود، شاهد پیوستن مردی از تبار مهرورزان به جمع بی نشان ها شد.